Nie trzeba się lękać,
Nie trzeba się bać,
Nie trzeba być biernym,
W miejscu ciągle stać.
Trzeba iść z żywymi
I na przekór złu,
Stawiać mężnie czoła,
Choćby brakło tchu.
Bo życie jak róża,
Piękne kwiaty ma,
Oraz ostre kolce,
Które ranią tak...
Choćby w samym sercu,
Ten cierń utkwił Ci
To musisz go wyrwać,
Cicho otrzeć łzy...
I iść dalej dumnie,
Z głową podniesioną.
Nie chylić jej nigdy,
Choćbyś w smutku tonął!
